Agresywny pies: eliminuj przyczyny złego zachowania

Pies może wykazywać agresję z powodu predyspozycji genetycznych: na przykład, jeśli hodowca popełnił błąd w hodowli i otrzymał miot z zaburzeniami psychicznymi. Jednak takie przypadki są dość rzadkie. Najczęściej pies staje się agresywny z winy ludzi, którzy nieprawidłowo go wychowują i nie zatrzymują podstaw gniewu, ale wręcz przeciwnie, wzmacniają go. Zastanówmy się, jak zapobiec tym błędom.

Główne przyczyny agresji u psów

Pies nie staje się agresywny w ciągu jednego dnia. Często jest to konsekwencja niewłaściwego wychowania zwierzęcia przez pewien okres.

Prowokować agresję mogą być takie czynniki, jak:

niewystarczająca socjalizacja (kiedy pies od dzieciństwa nie był uczony komunikowania się z ludźmi i krewnymi);

nadmierne i nieprawidłowe kary, a także nieuzasadnione i nieodpowiednie pochwały;

agresywne ataki psów i molestowanie dzieci;

brak ruchu, stres fizyczny i psychiczny.

W zależności od przyczyn i okoliczności, w których przejawia się gniew, rozróżnia się różne typy agresji u psów.

Dominacja agresji

Zachowanie to jest nieodłącznie związane z samcami w okresie dojrzałości społecznej (od 18 do 36 miesięcy), ale czasami może również występować u suk (od pierwszych rui do dwóch lat). Warto zauważyć, że wraz z karą taka agresja nasila się.

Błędem jest wierzyć, że tylko duże zwierzęta domowe są podatne na agresję dominacji. W rzeczywistości małe i zarozumiałe teriery i chihuahua częściej siedzą na szyi właściciela i gryzą wszystkich ludzi, którzy próbują to powstrzymać. Co z tym zrobić?

Aby uniknąć dalszych problemów, od najmłodszych lat należy wyjaśnić, kto jest szefem w domu bez użycia brutalnej siły (tak zwane zamachy alfa, hity prasowe itp.). Nie powinieneś być wobec niego zbyt surowy. Często wystarczy nieznacznie zmienić intonację w głosie, a pies zrozumie, co można zrobić, a co nie. W edukacji ważna jest konsekwencja. Na przykład jeden członek rodziny nie powinien pozwalać zwierzęciu spać na łóżku, a drugi nie.

Terytorialny

Niektóre zwierzęta brutalnie bronią swojego terytorium (miejsce do spania, mieszkanie, dom, samochód). Absolutnie źle wychowani przy wyjściu z wejścia do wielokondygnacyjnego budynku, szczekają na każdego, kogo spotkają na swojej drodze. W ten sposób zwierzak „mówi”, że to jego własność. Jeśli granice terytorium są jasno określone (na przykład pies żyje w wolierze), agresja terytorialna jest bardziej wyraźna.

Podstawy niechcianego agresywnego zachowania są natychmiast tłumione przez polecenia „Nie” i „Fu!”. Jeśli chcesz, aby pies pilnował terytorium (na przykład części prywatnego domu), naucz go, jak to zrobić na polecenie „Obcego” lub „Strażnika”. Jeśli chcesz zdobyć poważnego obrońcę dla swojej rodziny i domu, powierz zwierzaka profesjonalnemu przewodnikowi, który pomoże ci prawidłowo rozwinąć cechy ochronne.

Zastrzeżone

Zwierzę może chronić nie tylko terytorium, ale także jego zasoby (zabawki, miskę, a nawet właściciela) przed innymi ludźmi lub krewnymi. U niektórych zwierząt agresja zaborcza jest bardziej wyraźna, u innych mniej. Jeśli zauważysz, że twój pies ma skłonność do okrutnej obrony niektórych rzeczy, podejmij działania.

Twoim zadaniem jest wyjaśnienie, że zabawki i miska nie należą do niego, ale do ciebie. Rozpocznij i zakończ grę nie wtedy, gdy zwierzę o to poprosi, ale kiedy chcesz. I lepiej to zrobić, gdy zainteresowanie jeszcze nie zanika.

W żadnym wypadku nie próbuj podnosić miski od zwierzaka w chwili, gdy je. Jeśli pies warczy, a ty za to go ukarasz, naprawienie sytuacji będzie prawie niemożliwe.

Aby pies nie chronił pokarmu przed tobą, podczas karmienia spróbuj wrzucić do miski kawałek bardzo smacznego i aromatycznego jedzenia, tak jakbyś zdecydował się podać więcej jedzenia niż zwykle. Wykonaj ten manewr w ciągu najbliższych kilku dni, tylko za każdym razem wyciągnij rękę z przysmakiem coraz bliżej miski.

Tak więc zwierzę zrozumie, że nie chcesz od niego brać jedzenia, ale położyć dodatek. Wtedy chętnie da ci swoją miskę.

Agresja strachu (zachowanie obronne)

Niepewne psy często mają gniewną, tchórzliwą reakcję. Mogą się bać wszystkiego: ludzi, zwierząt, nieznanych przedmiotów, miejsc, okoliczności. Strach zachęca albo do ucieczki, albo do obrony.

Najczęściej na początkowym etapie pies wykazuje pozę uległości (opuszcza i obraca głowę, zaciska ogon, lekko kuca i wygina plecy w łuk, kładzie się i otwiera brzuch), a jeśli te tak zwane sygnały pojednania (uspokojenia) zostaną zignorowane, zwierzę może gryźć ze strachu .

Nawet we wczesnym dzieciństwie zacznij towarzysko szczeniaka (w wieku 4-5 miesięcy). Stopniowo przyzwyczajaj się do nieznanych obszarów, transportu publicznego, tłumów, dużych obiektów itp. Jeśli pies nie odczuwa strachu, wzmocnij to zachowanie ucztą i pochwałą. Kara zwiększa agresję strachu, więc wychowaj tchórza tylko dzięki pozytywnemu wzmocnieniu bez użycia siły fizycznej.

Polowanie lub drapieżnictwo

Najczęściej manifestuje się w pogoni za kotami, zajęcami, ptakami, samochodami, rowerzystami, biegającymi ludźmi itp. Oraz chęcią złapania ofiary. Z natury psowate są drapieżnikami, więc instynkt łowiecki może obudzić się nawet wśród ras dekoracyjnych.

Ponownie nie zapomnij o socjalizacji. Wybierz się na spacer po parku, gdzie biegają ludzie i rowerzyści, najpierw nie zbliżaj się do nich, tylko obserwuj reakcję czworonożnego przyjaciela. Jeśli nie zwraca uwagi na potencjalne ofiary, stopniowo zbliżaj się do tych obiektów. Ważne jest również, aby wyszkolić swojego zwierzaka w podstawowych poleceniach Stand and Come To Me.

Gra

Podczas gier psy symulują sytuacje w prawdziwym życiu. Szczenięta uczą się nawiązywać hierarchiczne relacje z krewnymi, uczą się zachowań seksualnych, doskonalą umiejętności polowania, obrony i ataku. Jeśli zwierzę kopie podczas zabawy z krewnym i gryzie je, jest to normalne. Ale jeśli zaatakuje twoje ręce i nogi, pociągnie za ubranie, takie zachowanie lepiej zatrzymać. Nie oznacza to, że pies jest bardzo zły, ale ten zły nawyk może powodować dyskomfort dla wszystkich członków rodziny.

Nie pozwól szczeniakowi złapać rąk, stóp i ubrania. Gdy tylko spróbuje grać, wsuń mu zabawkę (uchwyt, linę lub inną rzecz do gry w „sztandary”) i pochwal go, gdy zacznie machać przedmiotem, który oferujesz.

Macierzyński

Suki karmiące mają agresję podczas ochrony potomstwa i podczas fałszywej ciąży, gdy samica chroni zebrane w wiązce zabawki, działając dla niej jak szczenięta. Zazwyczaj takie zachowanie znika, gdy matka przestaje karmić swoje dzieci. A jeśli ufa właścicielom, to nie zachowuje się wobec nich agresywnie. Tutaj znowu chodzi o budowanie właściwych relacji.

Seksualne

Dojrzałe samce mogą ze sobą konkurować, zwłaszcza w obecności płynącej samicy. Zwykle wymieniają się pozycjami demonstracyjnymi i sami znajdują kompromis. Oczywiście lepiej nie ingerować w ich relacje, jeśli pojedynek nie przerodził się w poważną walkę.

Jak widać, „pies to gryzienie tylko z życia psa”. Zadaniem właściciela jest zapewnienie życia czworonożnemu przyjacielowi w komfortowych warunkach, odpowiednie wykształcenie i kontakty towarzyskie. W takim przypadku nie trzeba będzie zwalczać agresywnego zachowania.