Mekong Bobtail Cat

Pochodzenie rasy

Tajlandia (Tajlandia) jest uważana za ojczyznę, chociaż ci przedstawiciele przez wiele stuleci spotkali się również w innych krajach Azji. Obrazy kotów o podobnym wyglądzie w rękopisach z XIV wieku świadczą o starożytnym pochodzeniu rasy, ale nikt nie zna dokładnej daty pojawienia się tych zwierząt.

Wiadomo tylko, że przodkowie bobków są kotami syjamskimi i tajskimi. Niektóre kocięta urodziły się krótkie, często były prezentowane ambasadorom różnych krajów i królów. Tak wyjątkowe zwierzaki i osiedlili się w różnych częściach świata.

Początkowo krótki ogon był uważany za występek, więc te osobniki nie mogły się rozmnażać, ale hodowcy z Rosji nalegali na trzymanie niezwykłych zwierząt, a w 1984 zatwierdzili standard rasy, który następnie został nieznacznie skorygowany. Wtedy był to tylko typ tajskich kotów, aw 2004 r. Rasa Mekong bobtail stała się niezależna.

Opis rasy Mekongsky Bobtail

Opis bobtail Mekong jest podobny do opisu tajskiego kota. Najważniejszą różnicą jest długość i kształt ogona. W Thai bobtail jest skręcony, zakrzywiony (w dowolnym kierunku) i nie dłuższy niż ciało. W tym samym czasie powinno być co najmniej 3 kręgów. W przeciwnym razie są to te same zwarte, silne i harmonijnie zbudowane zwierzęta z praktycznie prostym grzbietem.

Na zaokrąglonej głowie są:

raczej duże i szerokie u nasady uszu z lekko zaokrąglonymi końcami, podczas gdy zewnętrzna krawędź ucha jest lekko wciągnięta;

oczy w kształcie migdałów z ciemnoniebieskim odcieniem (inne kolory są niedopuszczalne);

tak zwany rzymski nos (w kształcie łuku).

Bobtailowe łapy są cienkie, ale muskularne, dlatego mają doskonałą zdolność skakania. Poduszki łap są owalne. Parametry wzrostu: 25-30 cm Waga ciała samca to 3-5 kg, samice 2,5-3,5 kg.

Włosie bobowe jest krótkie, błyszczące, jedwabiste, prawie bez podszerstka. Kolor - różne opcje punktu koloru (punkt koloru):

pieczęć (ciemnobrązowy odcień na kremowym tle);

niebieski (niebieskawy srebrny);

czekolada (czekoladowy brąz);

czerwony (lekkie brzoskwiniowe łapy i tors, czerwona twarz);

pręgowany (w paski);

szylkret (żółw).

Ciekawą cechą jest skóra typu bobtail. Nie pasuje ciasno do ciała, ale ma tendencję do opóźniania. I nie powoduje żadnego dyskomfortu dla zwierząt domowych. Z tego powodu wiele osób mogło przetrwać w Azji po ukąszeniu przez jadowitego węża. W końcu jad węży utrzymuje się pod skórą, ale nie wnika do krwi, a jeśli wycieka, to w małej (nie śmiercionośnej) ilości.

Wierny charakter Mekong bobtail sprawia, że ​​wygląda jak pies. Krótkoogoniasty kot szybko przywiązuje się do mężczyzny i pilnuje jego domu. Podobnie jak psy, mekongi w drzwiach spotyka wszystkich ludzi, którzy weszli do domu i dokładnie węszą. Agresja nie jest widoczna, ale badają człowieka przez węch.

Cechy zawartości tajskiego bobtaila

Zawartość tajlandzkiego bobtailu nie sprawia trudności nawet początkującym. Mekongowie są bezpretensjonalni w jedzeniu, z przyjemnością jedzą gotowe dania premium i superpremium. Ale lepiej jest wziąć specjalnie zaprojektowane dla kotów syjamskich, ponieważ skład tych produktów ma pozytywny wpływ na odcień sierści.

Możesz również podać naturalne pokarmy do karmienia Mekong bobtail: mięso, kurczak, podroby, produkty mleczne, owsianka, gotowane ryby morskie, jaja, warzywa. A zwierzęta domowe zazwyczaj znają swoją własną miarę i dlatego nie przejadają się. Dlatego nadwaga nie będzie musiała walczyć.

Pielęgnacja włosów jest również minimalna. Ponieważ mekongowie nie mają prawie żadnego podszerstka, sami radzą sobie z przewodnictwem maratońskim. Zwierzęta są wyczesywane tylko podczas linienia za pomocą specjalnych rękawiczek. Oczy i uszy są czyszczone, ponieważ są zabrudzone, a zęby 1-2 razy w tygodniu. Starzy mężczyźni często chorują na choroby przyzębia, dlatego zęby powinny być monitorowane od najmłodszych lat.

Na tylnych łapach pazurów mekongu nie cofają się, więc pukają na podłogę. Aby zwierzę nie budziło się w domu w środku nocy z użyciem śpiewu, pazury są regularnie (co 1,5-2 tygodnie) przycinane specjalnym nożem do paznokci.

Ze względu na dobry stan zdrowia i brak konkretnych chorób genetycznych z należytą starannością, tajski bobtail może żyć do 25 lat.