Gończy estoński

Historia rasy gończyka estońskiego

Siergiej Smelkow położył podwaliny pod narodziny nowej rasy. Potrzebna była przerwa czasowa między dwiema wojnami światowymi. Faktem jest, że w Estonii istniało poważne zagrożenie spadku populacji saren. Aby temu przeciwdziałać, zabroniono polowania z psami, których wysokość przekraczała 45 cm.

Pilnie trzeba było wydobyć zahamowanego, silnego, dźwięcznego, szybkiego psa. Następnie oznaczało to historię psa estońskiego.

Do prac hodowlanych wybrano różne lokalne czworonożne psy nadające się do takich polowań. Krew Beagle została zmieszana z nimi, jako doskonały łapacz niskiego wzrostu. Ze względu na niewystarczającą objętość i dość słabe łapy szwajcarski pies go zabrał do pracy.

Rezultatem było zwierzę domowe, które dziś można zaobserwować głównie w Rosji, w Finlandii. Rasa ta nie jest uznawana przez FCI.

Opis ogara estońskiego

Patrząc na ogoniasty, wielu myli go z Beagle. Naprawdę mają wiele podobieństw. Istnieją jednak znaczne różnice. Tak więc w opisie estońskiego psa gończego szczególny nacisk położono na fakt, że jest ona bardziej elegancka, a nie tak krępa. Charakteryzuje się smukłym, atletycznym ciałem. Nie jest wysoki, ale wydłużony. Grzbiet jest prosty. Ogon nie powinien unosić się powyżej linii. Ma kształt szabli, grubej u podstawy, cieńszej na końcu.

Szyja psa jest silna. Głowa ma prostokątny kształt. Przejście z czaszki do kufy jest widoczne, ale niezbyt ostro. Widoczne są także łuki brwiowe. Oczy lekko skośne, o ciemnym kolorze. Uszy wiszą, cienkie, z zaokrąglonymi końcami.

Zgryz nożycowy.

Kończyny są muskularne i smukłe. Widziane z boku wyglądają prosto i równolegle do siebie.

Płaszcz jest prawie całkowicie pozbawiony podkładu. Włosy zewnętrzne są proste, sztywne i krótkie. Standardowy kolor to czarny-czerwony z czerwonymi plamami. Łapy i ogon powinny być białe.

Postać ogara estońskiego

Te czworonożne mają bardzo elastyczne usposobienie. Podczas polowania wydają się wyłączać, całkowicie koncentrując się na swoim obiekcie. Mogą go śledzić przez wiele godzin, a nawet dni. Są bardzo skupieni, uprzejmi. Widząc pożądany łup, stają się bardzo hazardowi, przebiegli, dokładając wszelkich starań, aby osiągnąć swój cel.

Pomimo tak gwałtownej aktywności podczas polowania, w domu jest absolutnie uległa, czuła lubiana. Kocha całą swoją rodzinę, ale właściciel jest oczywiście szczególnie silny. Ze spokojem i akceptacją traktuje dzieci, jest gotowy zaakceptować ich różne sztuczki i trąd.

Inne zwierzęta mogą mieć problemy, ale tylko wtedy, gdy poznają się jako dorośli.

Treść ogara estońskiego

Pomimo faktu, że zwierzę ma orientację roboczą, będzie mógł mieszkać w mieszkaniu. Nie wymaga zbyt wiele miejsca, twoja stała uwaga. Ale to nie znaczy, że masz prawo zaniedbać jego aktywność fizyczną. Aby zwierzę mogło „podejść”, musi odbywać co najmniej dwa spacery dziennie. I nie przez 10 minut, ale najlepiej godzinę lub dłużej.

Płaszcz nie jest wyposażony w podkład. Dzięki temu nie musisz codziennie martwić się o czesanie.

Podczas standardowego utrzymania psa estońskiego wymagane są również inne standardowe procedury opieki. To myje zęby, uszy, pazury, trze oczy.

Jak karmić psa rasy estońskiej?

Właściciele zauważają, że ich zwierzęta nie są wybredne w kwestii jedzenia. Nie daje to jednak sygnału, aby karmić się jedzeniem ze swojego własnego stołu, tanimi karmami i produktami w puszkach, kiełbasami ugryzionymi chlebem. Ten pies kategorycznie nie nadaje się.

Musisz karmić estońskiego psa wysokokalorycznym jedzeniem, aby miał siłę na polowanie. Odpowiednie są zarówno suche karmy, jak i przygotowane przez ciebie dania. Najważniejsze jest staranne zrównoważenie codziennej diety, urozmaicenie, nasycenie wszystkimi niezbędnymi przydatnymi elementami.

Polowanie z ogonem estońskim

Każdy pies, nie mówiąc już o pracującym, musi być wychowywany na czas. Wskazówki z Internetu lub profesjonalne opiekunowie psów pomogą ci to zrobić mądrze. Najważniejsze jest efekt końcowy.

Edukacja powinna rozpocząć się od najmłodszych lat. Te ogony są bardzo inteligentne i szybkie. Nie powinno być żadnych problemów ze szkoleniem. Użyj metody promocji i relacji zaufania, aby osiągnąć maksymalne wyniki.

Polowanie z ogonem estońskim daje myśliwemu wielką przyjemność. Od dzieciństwa uczą się umiejętności orientowania się w przestrzeni, śledzenia gry, pościgu, ataku.