Nagi pies meksykański

Historia rasy Xoloitzcuintle

Te czworonożne są prawdziwą legendą. Wystąpiły około 3-5 tysięcy lat temu. Wielu naukowców nazywa je jednym z najstarszych psów. Świadczą o tym znaleziska archeologów. Są to różne postacie zwierząt, mumie. Nawiasem mówiąc, zdjęcia Xolo pomogły potwierdzić istnienie tych dwóch podgatunków w tamtych czasach - nagich i pokrytych wełną. Czworonożne z włosami zostały przedstawione z małymi kreskami na ciele, imitującymi linię włosów, nagie - bez.

Niestety, po podbiciu przez Hiszpanów ziem meksykańskich zwierzę to zostało uznane za własność pogaństwa i zostało poddane eksterminacji. Tak więc do XX wieku istniało ryzyko i nigdy więcej nie zobaczę tego piękna. Historia rasy Xoloitzcuintle może zakończyć się na zawsze. Dzięki żmudnej pracy hodowców udało się usunąć kilku przedstawicieli tego gatunku z odległych wiosek Meksyku i z powodzeniem rozpocząć ich hodowlę.

Standardowy Xoloitzcuintle

Zgodnie ze standardem Xoloitzcuintle dzieje się z całkowitym brakiem sierści lub z jej obecnością. Skóra odgrywa ważną rolę w opisie psa. Jest bardzo delikatna, miła w dotyku. Kontakt dotykowy sprawia, że ​​czuje się wyjątkowo ciepło w porównaniu z innymi psami.

Ważne! Przedstawiciele o jaśniejszej skórze będą potrzebować poważnej ochrony przed słońcem. Są to różne filtry przeciwsłoneczne i płyny.

Kolejna subtelność wyróżnia trzy podtypy czworonożnych. Są to:

Standardowy rozmiar;

Wtórny;

Miniatura

Standardowy wzrost nie przekracza 46–60 cm, średnio - 36–45 cm, miniaturowy - 25–35 cm Wszelkie odchylenia od wskazanych wymiarów Xoloitzcuintle są niedozwolone. Również osoby z niewłaściwym ugryzieniem, przyciętymi ogonami, uszami i grzebieniem podobnym do chińskiego grzywacza są odrzucane.

Ważne jest, aby wspomnieć, że ogoniasty ma wysokie, smukłe ciało. Jest nieco wydłużony w stosunku do wzrostu (10: 9). Pierś jest dobrze rozwinięta. Waga w zależności od podtypu wynosi od 2 do 18 kg.

Postać Xoloitzcuintle

Same zwierzęta domowe mają zaskakująco przyjazne usposobienie. Mogą łatwo znaleźć wspólny język z innymi zwierzętami w domu lub na imprezie na ulicy. Walki są niezwykle rzadkie. To nie jest ich charakterystyczne. Ale jeśli chodzi o nieznajomych, zwierzę nie lubi ich szczególnie, zawsze traktuje je z najwyższą ostrożnością. W razie niebezpieczeństwa jestem gotów bezinteresownie zacząć chronić mojego mistrza.

Nawiasem mówiąc, właściciel wybiera jeden. Tak, niewątpliwie postać Xoloitzcuintle jest tak przyjemna, że ​​pokocha wszystkich członków rodziny, ale właściciel jest sam. Jeśli będziesz miał szczęście zostać tą samą „jego” osobą, nie znajdziesz lepszego przyjaciela. Stanie się twoim stałym towarzyszem w podróżach i przygodach. I będzie niesamowicie szczęśliwy!

Opieka nad psem

Ze względu na brak wełny opieka nad Xoloitzcuintle nie będzie dla Ciebie wyzwaniem. Przede wszystkim pływanie. Nie należy go przeprowadzać zbyt często (nie więcej niż 2 razy w miesiącu). W przeciwnym razie ryzykujesz uszkodzenie jego naturalnej obrony.

Jeśli twój czworonożny ma włosy, czasami będziesz musiał je zrywać, czesać.

Bezwłose psy potrzebują stałej ochrony przed słońcem. Idąc nawet na najkrótszy spacer, nie zapomnij nałożyć na niego kremu.

Kolejną cechą jest dość szybki wzrost pazurów. Jeśli nie mają czasu na naturalne szlifowanie, zadbaj o cięcie 1-2 razy w miesiącu.

Jak karmić Xoloitzcuintle?

Aby Twoje zwierzę zawsze cieszyło Cię swoim zdrowiem, powinieneś zadbać o jego prawidłowe odżywianie. Podstawą diety (około 70%) powinno być mięso lub ryby, ale nie odmiany tłuszczowe. Pozostałe zainteresowanie przypada na różne zboża, warzywa, produkty mleczne.

Nie karmić Xoloitzcuintle w następujący sposób:

Ryba rzeczna;

Kości rurkowe;

Fasola

Grzyby;

Wędliny;

Pieczenie

Słodycze

Jeśli twój wybór padł na suchą karmę, ostrożnie podejdź do jej wyboru. Nie powinien powodować alergii u psa. Jedzenie musi być premium lub super premium.

Podnoszenie czworonożnych

Aby trening Xoloitzcuintle rozpoczął się z hukiem, poznaj kilka ważnych punktów. Te zwierzęta są bardzo niezależne, kochające wolność, krnąbrne. Właściciel musi być stanowczy, konsekwentny i niewzruszony w procesie edukacji.

Zaleca się wczesne rozpoczęcie socjalizacji. Zabierz swojego zwierzaka w miejsca o zwiększonej koncentracji ludzi, dzieci i innych ogonów. Nie będzie zbyteczne pokazywanie różnych dźwięków (samochody, pociągi, muzyka). Tak więc szczeniak przyzwyczai się do tego od najmłodszych lat i nie będzie się bał.

Zespoły dydaktyczne mogą być prowadzone zarówno niezależnie, jak i profesjonalnie. Najlepsze dla niego jest zachęta i pochwała. Jeśli krzyczysz, bijesz dziecko, jest bardziej prawdopodobne, że stanie się agresywny i niekontrolowany.