Niebezpieczne infekcje wirusowe u kotów: rodzaje, objawy i leczenie

Infekcje wirusowe kotów są dość liczne i różnorodne. I nawet jeśli twoje zwierzę nigdy nie wyjdzie na zewnątrz, nadal istnieje ryzyko zachorowania. Wirus można wprowadzić do domu na obuwiu. A jeśli zabierzesz do domku wąsatego zwierzaka, ryzyko to wzrasta kilka razy.

Wirus wścieklizny (lyssavirus wścieklizny)

Wszystkie zwierzęta, podobnie jak ludzie, są podatne na wściekliznę. Jest to jego główne niebezpieczeństwo, ponieważ w krótkim czasie może nie tylko doprowadzić do śmierci, ale także mieć czas na rozprzestrzenienie się na inne żywe organizmy.

Nosiciele - chore zwierzęta (w tym dzikie). Choroba często przebiega w formie utajonej od 7 dni do kilku miesięcy. Najczęstsze objawy to:

letarg, ostro zastąpiony atakami uczuć, a następnie agresja;

zmniejszony apetyt;

zwiększona drażliwość i nieśmiałość;

agresja w odpowiedzi na jasne oświetlenie i głośny hałas, drapanie i gryzienie kota;

jedzenie niejadalnych rzeczy;

niezdolność do połykania wody;

ślinienie;

porażenie kończyn, układu nerwowego i oddechowego.

Skuteczne leczenie nie istnieje. Aby zapobiec masowej dystrybucji, zgodnie z prawem, każdy właściciel jest zobowiązany do corocznego szczepienia czworonożnego przyjaciela (stosuje się szczepionkę przeciw wściekliźnie). I tylko dzięki takiej profilaktyce będzie można chronić siebie i siebie.

Calcivirosis lub zakażenie wapniem (FCV)

Podwyższona temperatura ciała i uszkodzenie układu oddechowego wskazują na kalciwirozę. Według statystyk zwierzęta częściej chorują w młodym wieku i zimą. Z powodu podobnych objawów łatwo jest pomylić je z zapaleniem nosa i tchawicy. Zaobserwowano:

utrata apetytu, utrata masy ciała;

blanszowanie błon śluzowych;

zmęczenie i słabość;

wydzielanie śluzu z oczu i nosa;

pęcherzyki i wrzody na języku i nozdrzach.

Wszystko inne można „połączyć” z innymi złożonymi dolegliwościami układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc itp.).

Kalciwiroza jest leczona, ale bardzo trudna. Lekarz przepisuje leki, które zatrzymują stan zapalny w drogach oddechowych. Łatwiej jest tego uniknąć dzięki szczepieniom.

Zakaźny lub wirus opryszczki, nieżyt nosa i tchawicy (FHV)

Herpeswirus wpływa na oczy i drogi oddechowe. Przedstawiciele kotów dowolnej rasy i wszystkich grup wiekowych chorują. Odzyskiwanie jednostek zyskuje odporność.

Szkodliwy niekomórkowy czynnik z rodziny Herpesviridae jest w stanie długo żyć w ciele, nie manifestując się. Ostra postać charakteryzuje się:

wzrost temperatury ciała do 40 stopni;

ropne wydzielanie z oczu i jamy nosowej;

ślinienie;

kaszel, silny świszczący oddech;

obrzęk nosa i gardła.

Ponadto istnieje wysokie prawdopodobieństwo powikłań w postaci zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i owrzodzeń skóry.

Pacjentom podaje się żywność płynną lub półpłynną. Lekarz zwykle przepisuje leki immunostymulujące, leki przeciwwirusowe, witaminy C i grupę B. Trudno wyleczyć chorobę, dlatego zaleca się coroczne szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu nosa i tchawicy kotów.

Zakażenia koronawirusem

Koronowirusy powodują dwie choroby kotów:

Zakaźne zapalenie otrzewnej lub FIP (kotowe zakaźne zapalenie otrzewnej) - w prawie wszystkich przypadkach prowadzi do śmierci. Zagrożone są koty rasowe o słabej odporności. Zapalenie otrzewnej jest wskazane przez: niedokrwistość, biegunkę, wymioty, gorączkę, duszność, wzdęcia, ucisk w jelitach. Choroba jest często maskowana jako inna, mniej niebezpieczna.

Koronawirusowe zapalenie jelit (FCov) - występuje częściej u kociąt, towarzyszy mu biegunka, wymioty, gorączka i z reguły nie zagraża życiu.

Niestety nie opracowano jeszcze skutecznych szczepionek, ponieważ istnieją różne rodzaje koronawirusów. Nie wszystkie z nich stanowią poważne zagrożenie, ale jednocześnie wielu szybko mutuje i prowadzi do śmierci. Jako środek zapobiegawczy obiekty są dezynfekowane amoniakiem.

Panleukopenia lub Plague of Cats (FPV)

Choroba wywołuje parwowirusa, który jest szczególnie aktywny od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Okres inkubacji trwa do tygodnia, po którym panleukopenia charakteryzuje się takimi objawami, jak:

podwyższona temperatura (do 41 stopni);

wszelkie naruszenia przewodu żołądkowo-jelitowego;

wydzielina z oczu i nosa;

nieprawidłowe działanie serca i naczyń krwionośnych.

Kociaki umierają na tę infekcję w około 90 procentach przypadków. Leczenie panleukopenii jest przepisywane przez lekarza weterynarii. Właściciel powinien dokładnie monitorować dietę pacjenta. Ważna jest specjalna dieta z 5-7 posiłkami dziennie. Jedyną skuteczną metodą kontroli jest coroczne szczepienie.

Choroba Aujeszkyego lub pseudorabia

Czynnik zakaźny Herpes suis, prowadzący do tej dolegliwości, jest podatny na gryzonie i zwierzęta domowe różnych gatunków, w tym świnie, psy, krowy, owce. Tak więc wąsaty zwierzak może zostać zarażony przez zjedzenie chorej myszy. Przede wszystkim dotyczy to skóry i centralnego układu nerwowego. Ciało szybko umiera z powodu zapalenia mózgu. Prawdopodobnie również:

ślinienie;

wymioty

silne pragnienie picia;

swędzenie w całym ciele;

wszystkie objawy wścieklizny.

Leczenie jest możliwe tylko na wczesnym etapie, ale rzadko prowadzi do pozytywnego wyniku. Ponieważ choroba Aujeszkyego jest często mylona z wściekłością, wiele zwierząt jest natychmiast uśmiercanych.

Białaczka lub FeLV (wirus białaczki kotów)

Wirus białaczki znacznie osłabia układ odpornościowy i wywołuje pojawienie się guzów nowotworowych (na przykład mięsaka limfatycznego). To szybko prowadzi do śmierci. Objawy białaczki różnią się znacznie i ukrywają się jako inne infekcje.

Ważne jest, aby chronić zwierzaka przed kontaktem z nieznanymi kotami i terminowo szczepić (chociaż niestety nowoczesna szczepionka nie daje gwarancji). Najbardziej racjonalnym wyjściem z tej sytuacji jest natychmiastowe przeprowadzenie analizy dla każdego zwierzaka, pod opieką.

Musisz jednak zrozumieć, że wirus białaczki jest podobny do HIV: jeśli zostanie zdiagnozowany, nie oznacza to, że ciało jest chore. Zakażenie nie jest przenoszone na ludzi, dlatego przy braku objawów konieczne jest jedynie zabezpieczenie zwierzęcia przed innymi dolegliwościami (w tym bakteryjnymi, grzybowymi) i niedopuszczenie do kontaktu z kotami, aby ich nie zarazić.

Na szczęście w niektórych przypadkach odporność wąsatego zwierzaka jest w stanie poradzić sobie z samym FeLV. Dlatego powtarzanie testów co kilka miesięcy nie będzie zbyteczne, mając nadzieję, że wynik będzie negatywny.

Feline Immunodeficiency Virus lub FIV (Feline Immunodeficiency Virus)

Niedobór kotów jest taki sam jak HIV. Może wywoływać rozwój wszelkich dolegliwości (od nieszkodliwych porostów do onkologii). Nie ma na to szczepionek ani leków, więc pozostaje tylko okresowe wykonywanie testów (począwszy od wieku powyżej sześciu miesięcy) i ochrona twojego zwierzaka przed komunikowaniem się z nieznanymi krewnymi.

Podobnie jak w przypadku FeLV, dodatni wynik testu nie wskazuje jeszcze na chorobę. Zdarzają się przypadki, gdy koty z FIV żyły doskonale przez około 10 lat. Potrzebują tylko więcej uwagi ze strony właściciela, który wraz z weterynarzem na czas pokona wszelkie dolegliwości atakujące już osłabione ciało czworonożnego przyjaciela.

I uwaga: FIV jest przenoszony w macicy od matki do kociąt. Dlatego przewoźnicy nie są wykorzystywani do hodowli.

Wszystkie te koci infekcje wirusowe (z wyjątkiem wścieklizny) nie są przenoszone na ludzi, ale są niebezpieczne dla życia pacjenta. Każdego roku podejmuj złożone szczepienia, uważnie monitoruj zachowanie zwierzaka i, przy pierwszych dolegliwościach, nie stosuj samoleczenia, ale zabierz go do kliniki weterynaryjnej na badania laboratoryjne i postawienie prawidłowej diagnozy.